Ook leerde ik over geduld.
Bij trainen bijvoorbeeld gaat geduld over doelen stellen om ze vervolgens helemaal los te laten. Om daarmee het dier ruimte te geven zichzelf te mogen zijn en te gaan in zijn eigen tempo. Om zijn eigen antwoorden te mogen geven in de training.
Voeding voor de ziel
Soms ben ik ongeduldig. Dan zijn er mooie teksten die me kunnen doen herinneren aan dat wat echt belangrijk is. Aan iets dieps in mezelf dat ik wil blijven voeden en oefenen, omdat het zo waardevol is. In dit geval het beoefenen en vóelen van geduld.
Zo'n tekst is die van paardentrainer Francois Pignon die ik net las. Hij vertelt dat geduld hebben essentieel is voor een goede relatie met je dier. En 'paard' kan ook 'hond' zijn. Zijn tekst lees je aan het einde van mijn bericht.
Mediteren om terug te keren
Geduld beoefenen is me steeds weer herinneren hoe geduld vóelt. Ik zie het als kleine meditatie-momenten. Daarmee oefen ik dat wat ervoor zorgt dat er ontspannen contact kan blijven bestaan tussen mij en de dieren. En steeds weer. Want geduld hebben, écht waarachtig geduld hebben, is steeds weer oefenen. En naar geduld terugkeren. Omdat ik nu eenmaal mens ben met ongeduld, ego, wensen, tijdsdrukte. :-)
Compassie met wat er is
En al schrijvend aan deze tekst ontdek ik: Geduld staat volgens mij bovenal voor compassie hebben met wie je dier op dit moment is en wat hij op dit moment (al) kan. En compassie met wie ik zelf ben en wat ik op dit moment kan. :-)
Wondere wereld
En dan, tijdens al dat geduld, ontstaat er niet zelden heel veel verwondering en plezier over wat er allemaal al is. Wat het dier allemaal al doet en kan. Of het nu de antwoorden zijn die ik verwachtte op mijn trainingsvragen of niet. :-)
Lees hier wat Francois Pignon vertelt over geduld.
