Compassie op straat

Ik ben voor meer compassie in het leven (*). En in dit blog promoot ik graag meer compassie op straat. Meer compassie voor hondeneigenaars van uitvallende honden die hun honden zo goed mogelijk willen begeleiden en trainen. En bij het schrijven van dit artikel ontdekte ik dat deze compassie niet iets groots, emotioneels of meeslepends is. Deze compassie is een eenvoudige actie.


Frontale benaderingen
vinden honden vaak spannend.
Mijn hond en ik versus de Beagle en de man
Vorige week liepen mijn uitlaathond en ik een man en zijn Beagle tegemoet. Er zat nog zo'n vijftien meter tussen ons in. Ik keek naar mijn lieve dier en zag dat ze gespannen werd en zich fixeerde op de andere hond. Daardoor wist ik dat ze bang was voor de frontaal naderende Beagle.

Om haar uit deze, voor haar, spannende situatie te helpen stopte ik met lopen en begon haar aandacht te vragen. Om daarna te kunnen omkeren en weg te lopen van de Beagle. Met meer ruimte tussen haar en de hond in zou ze zich weer veilig voelen. Dan hoefde ze niet uit te vallen.

Terwijl ik hiermee bezig was bleef de man met hond onverstoorbaar in mijn richting lopen. Ze kwamen dichterbij en mijn hond viel blaffend uit naar de Beagle. Ik probeerde nog achterwaarts weg te lopen, ze bleven echter doorlopen in onze richting, passeerden mij en mijn - in de lijn hangende - blaffende hond en verdwenen om de hoek. Mijn hondje stopte met blaffen.

Schijn bedriegt
De rust was teruggekeerd en er was geen schade. Schijnbaar. Aan mijn hond zag ik dat dat anders was. Ze hijgde, trok aan de riem en bewoog drukker dan normaal. Ze had net een heel stressvolle ervaring gehad: ze kwam in het nauw te zitten en uitvallen was haar laatste redding om te proberen die andere "enge" hond op afstand te houden. Uitvallen is namelijk niets minder dan: ik wil NU ECHT dat je weg gaat!!

Maar ook voor de andere hond was het gegarandeerd een vervelende ervaring. Hij moest een hond ontwijken die het op hem gemunt had.

Kortom, beide honden hadden stress en ervaren dat andere honden spannend zijn. En deze ervaring  beïnvloedt hun gevoel bij ontmoetingen met andere honden in de toekomst. Dat gevoel wordt er niet beter van.

Zo is het leven
Het is in eerste instantie aan mij als begeleider van een hond om mijn hond(en) zo ontspannen en veilig mogelijk te houden, vind ik. En dat doe ik graag en met veel inzet. Ik let tijdens de wandelingen op (ont)spanning, begeleid de honden zoveel mogelijk uit moeilijke situaties, train, geef steun, zorg voor ruimte, plezier, fijne ontmoetingen met honden. Ook houd ik rekening met het welzijn van andere honden die ik tegenkom.

Het leven is echter niet perfect, dus gaat het ook weleens "mis". Soms door mij, soms door de andere eigenaar. Of door de honden zelf, want die zijn ook van zichzelf. Zo is het leven gewoon.

Ontspannen gaat stap voor stap
Maar ik zet me graag in voor blijere honden en daar ben ik natuurlijk niet de enige in. Ik geef regelmatig advies aan eigenaars met uitvallende honden. Eigenaars die hard willen werken om hun hond te helpen niet meer uit te vallen. Om te ontspannen bij andere honden.

Dit is vaak geen gemakkelijke training. Het is eigenlijk psychotherapie, want achter het gedrag "uitvallen" zit (bijna altijd) de emotie angst. Angst veranderen in vertrouwen kost gewoon (veel) tijd en stap voor stap positieve ervaringen opdoen. En dat geldt niet alleen voor de hond! Ook de eigenaar moet stap voor stap weer positieve ervaringen opdoen met zijn/haar hond op straat.

Compassie is een eenvoudige actie
Een uitvallende hond uitlaten is zwaar. En niet alleen fysiek. Het kan daarom veel betekenen voor de eigenaar van een uitvallende hond als de mensen op straat hem of haar niet veroordelen, maar steunen. Ofwel, compassie hebben.

Daarvoor hoef je geen lange steunbetuigingen te schrijven, geen gesprekken aan te gaan en ook niet te begrijpen waarom iemand haar hond zoveel voert op straat, altijd wegloopt van jou, overenthousiast doet voor een beetje aandacht van zijn hond, haar hond uitlaat om zes uur in de ochtend of op een stil industrieterrein.

Je toont eenvoudig compassie met de eigenaar van een "moeilijke" hond op deze simpele manier (**):
Laat je hond naar jou kijken en loop weg.

1. Stop met lopen in de richting van die hond, 
2. Laat jouw eigen hond naar jou kijken (=doorbreken van frontale contact)
3. En loop de andere kant op, weg van die hond. Beloon je eigen hond terwijl je wegloopt met stem/voer/spel.

Wanneer doe je dit?
- Als je ziet dat iemand actief bezig gaat met (hopelijk positief) helpen, afleiden, voeren, meenemen, trainen van zijn/haar hond als jij eraan komt.
- Als je ziet dat de andere hond op jouw hond fixeert, ernaar gromt of al uitvalt.
- Ook als de eigenaar zich nog niet bewust is van mogelijke training of begeleiding. Doe het dan alvast voor de hond.
- En groet de andere eigenaar soms eens met een vriendelijke blik of duim-op. Zodat die weet dat jij het weet, begrijpt en steunt. :-)

Het mooie is dat je niet alleen de andere (mogelijk uitvallende) hond helpt, maar ook je eigen hond én jezelf. Jullie kunnen namelijk ook ontspannen blijven wandelen en positieve associaties houden met andere honden doordat er geen confrontatie volgt.

En zo is het ook voor hondenmensen.
Steentje in het water
Loop daarom ook op tijd weg als het jouw eigen hond is die de ontmoeting te moeilijk vindt.

En ... bedank mensen die jou en je hond helpen door ruimte te geven. Ik steek bijvoorbeeld mijn hand op of roep een dankjewel (als we op genoeg afstand zijn en mijn hond veilig is natuurlijk).
Op deze manier voed jijzelf aandacht en compassie voor elkaar op straat. Als een steentje dat je in het water gooit spreidt die zich via jou verder uit.

Compassievolle hondeneigenaars (*) op straat
Ik krijg al wandelend, coachend, trainend en lesgevend steeds meer passie voor het promoten van deze vorm van compassie op straat. Mijn visioen is dat we elkaar stilzwijgend, op een fijne afstand, helpen bij de training en de begeleiding van onze honden. Dat we elkaar niet negeren, veroordelen of het elkaar zelfs moeilijker maken, maar dat we elkaar eenvoudig, subtiel, compassievol steunen. En elkaars honden helpen te ontspannen.

Suzanne Huijs, 18 augustus 2017

-----

NOOT

* Voor mijn term "Compassievolle hondeneigenaars" en het thema "compassie" werd ik geïnspireerd door de facebookgroep "Compassievolle Hondenprofessionals" van Jelien Lammers / Boelbewust.
** Alternatieve acties die je kunt doen zijn afhankelijk van wat jouw hond en de andere hond aankan. Bv: Loop met een grote boog om de andere hond heen, waarbij je contact houdt met je eigen hond. Of sla meteen een zijpad in. Of ga achter een boom/auto/bus/rij kliko's staan. Je kunt ook voertjes strooien op de grond zodat je hond het contact met de andere hond verbreekt en de andere eigenaar de kans heeft zijn/haar hond uit de situatie te halen.
*** Bij het schrijven kwam ik ook deze site tegen met hondenetiquettes www.hondenetiquette.nl